Die lang pad na Windhoek (Continued)

Mmm, ek was veronderstel om vanaand in Windhoek te slaap. Ongelukkig het die mense by die grens nie dieselfde daaroor gevoel nie.

Ek het so 5:30 vanoggend die lang pad aangedurf Windhoek toe... by die Suid-Afrikaanse grenspos gekom en sonder enige probleme deurgegaan. Ek het aangeneem dat ek nou deur die grens is sonder enige probleme. Ek het almal laat weet dat ek deur is en hulle sal laat weet as ek in Windhoek aankom... Min het ek geweet dat ek 20km verder weer 'n grenspos sou kry... die Namibiese grenspos.

Nou ons het verwag dat ons moontlike probleme sou ondervind met die grenspos, maar BCX het vir ons dokumente gegee en hulle het ons mee verseker het dat daar geen probleme sou wees as ons vandag inkom nie. Nou-ja...

Ek het maar weer gestop en vir die mense my papierwerk gegee en aangeneem dat hulle my paspoort sal "stamp" en my laat deurgaan. Ongelukkig was ek nie so gelukkig nie. Toe hulle sien ek kom deur vir besigheid was hulle vol vrae gewees en wou my werksvisa sien. Ek het natuurlik nie eengehad nie, maar was vol selfvertroue gewees toe die "official" nie my paspoort wou teruggee nie. Ek was onder die indruk dat sy wag dat haar kollega uit die kantoor uit sou gaan sodat ek vir haar iets kon gee as motiveering...

Ek was nie so gelukkig gewees nie. Sy het uiteindelik my paspoort ge-"stamp", maar sy het ook 'n inskrywing gemaak en vir my 'n document gegee om te teken. Die dokument het daarop neergekom dat as ek weer probeer om Namibia in te kom sonder 'n werksvisa sou hulle my kon toesluit vir 5 jaar. Onnodig om dit te se, maar ek het gesorg dat ek my agterent so gou as moontlik weer in Suid Afrika kry, ek was wragtig nie lus om vir 5 jaar in 'n tronk te gaan sit nie...

So ja, nou sit ek weer hier in Libby's Lodge in Upington (320km later) en wag maar om te sien hoe lank dit gaan wees voor ek in Namibia toegelaat gaan word, maar intussen gaan ek lekker sit en vakansie hou...